[brpm ambah, d’un vfr dialectal *embahit « ébahi » (Ernault, AB 66)]
Adj. Timide, honteux.
●(c.1718) CHal.ms I. honteux, timide, à Inguiniel, tr. « ambah »
●(1904) DBFV 6b. anbah, adj. timide, honteux (pays de Lorient.» ●(1905) KDBA 5. rak er vistr e zou é pen er skolieu-sé e zou tud anbah, tud hag en dès méh diskoein é mant Breihiz. (…) er ré anbah. ●(1925) DIHU 164/219. ambah e oè hag izèl a galon.