Devri

a-renk

a-renk

adv.

(1) Adv. En rang.

(1633) Nom 101a. Vitis pedata, statuminata : vigne eschalassée, ou munie d'eschalas : guynien plantet á rèng, drè vrz.

(1744) L'Arm 157b. A-la-file, tr. «A-rancq.» ●(1787) BI 233. Arlerh é querhai à rang enn Tuchentil.

(1877) EKG I 192. Abarz nebeut oa pemp muntrer a renk. ●(1878) EKG II 183. Ker buan ar zoudarded a ioa a renk. ●(1889) ISV 244. en em lakajont oll a reng a bep-tu dezho.

(1926) FHAB Here 369-370. ez eomp, a-renk, d'an iliz.

(2) Loc. prép. A-renk gant : dans la même rangée que, à la suite.

(1889) SFA 156. pep bandenn, dre m'en em gave, a zave he zeltenn e kichenn hag a renk gand ar re a veze savet araok.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...